Milliyetçilik Küresel Emperyalizme Direniştir

Globalizm ya da Türkçe deyimiyle küreselleşme denilen kavram emperyalist ülkeler dışındaki 2. Ve 3. Dünya olarak kabul edilen az gelişmiş ülkelerde ve milletlerde yoğun kullanılan bir kavramdır. Kavram bilhassa 90’larda dünyanın küçük bir köye dönüştüğü, o yüzden tüm yaşam alanlarının bu değişime göre evirilmesi gerektiği tezi üzerine oluşturulan iddia ile içselleştirilerek dünya halklarına süslenerek, bilhassa sosyal ve ekonomik hayatta buna göre değişikliklerin artık zorunluluk olduğu algısı ile dayatılmış ve yaygınlaştırılmıştır. Ancak kısa bir süre sonra siyasi, sosyal ve iktisadi ve hatta askeri tüm alanlardaki değerlendirmelerde bu akımın hiç de sanıldığı gibi masumane olmadığı anlaşılmış ve tartışılmaya başlanılmıştır. Kavramın erken dönem masumane tartışmalar sürecinde iddia edilen tüm dünya milletlerinin ve kültürlerinin sosyal ve iktisadi olarak dahi harmanlanması ile dünyanın küçük bir köye dönüştürülerek güya mutlu bir sona erişilmesi ütopyasının esasında ve fiiliyatta emperyalist bir tuzak olduğunun anlaşılması ile gözlerimize serpiştirilen pembe toz bulutlarının arasından kapkara emperyalist baca dumanları sezilmeye başlanmıştır.   Emperyalizm bilindiği üzere kapitalizmin en üst seviyesi olarak değerlendirilir. En üst derecede “doyma noktasına” olaşan emperyalizmin üst aşamaya geçmesi, iç pazarı yetmediğinden dış pazarlara açılması kaçınılmaz olur. Böylece emperyalizmin en üst kademesi olan “Küreselleşme” kavramı ile sömürgeci devletlerin meta/mallarının az gelişmiş devletlerin milletlerine sunulması/satılması aşamasına geçilir. Güya ortak kültürde buluşma olarak iddia edilen küreselleşme esasında daha çok emperyalistler gibi giyinme, yeme, konuşma, düşünme gibi yaşam tarzlarına bağımlı olmak sonucunu doğurur. Bağımlı-yönetilen devletlerin milletleri egemen emperyalist gibi yaşama ve düşünmeyi ortak kültürde buluşma ve medeniyet olarak algılamak gibi hayati bir tuzağa düşmektedirler. Oysaki globalizm şekerine sarılı zehir esasında emperyalist ülkeler dışındaki tüm dünya milletlerinin esasında emperyalist devletler için pazar haline getirilmesinden başka bir şey değildir. Sınırları kalkan, siyasi, askeri ve iktisadi bütünleşme olarak algılatılan küçük köy olma hayali aslında emperyalist güçlerin dünyaya egemen olmasından başka bir şey değildir.   İşte bu noktada Globalizm denilen emperyalist taarruza karşı en büyük direniş milliyetçilik ile olabilmektedir. Peki, nedir milliyetçilik? Milliyetçilik, toplumda millî kültürü güçlendirmek ve hakim kılmak; mensup olunan millete ait, bilhassa manevi değerlerin yüceltilmesini gaye bilmek; milli ülkü ve emellerle geleneklere taraftarlık ve benzerleri arasında onlara öncelik vermek; millî değerleri, ülküleri, gelenekleri bütünüyle milli kültürü yabancı tesir ve tahriplere, şöyle veya böyle, şu veya bu sebeple meydana gelen bozulmalara karşı korumak ve müdafaa etmek; mensup olunan milletin devletine samimi bir sadakat hissi içinde bağlı olmak; millet ve devleti için her türlü fedakarlığı yapabilecek bir haleti ruhiyede ve ahlaki yaşayış içinde bulunmak; milletinin tarihine şuurla bağlanmak, millî zaferlerle iftihar duymak ve gururlanmak, millî felaket ve ıstıraplara yanmak ve üzülmek; milletinin geleceği hakkında ümitli ve iyimser olmak, dinamik bir gelişme içinde güçlükleri yenerek milletini milletler cemiyetinin hür, eşit, şerefli ve kudretli bir üyesi yapmak; milletinin var olmak ve var kalmak azim ve iradesine bütün benliği ile bağlanarak hizmet etmek; şahsi hayatını millî değerlere samimî bir bağlılık içinde düzenlemek ve millî bir üslupla yaşamak; varlığını millet varlığından ayırmayan, millet için fedakârlığı esas kabul eden idealist bir İslam ahlakını fertlerin ve cemiyetin hayatına hakim kılmaya çalışmak; milletin bütün fertlerini tasada ve kıvançta ortak, bölünmez bir bütün ve birbirlerinin kardeşleri oldukları duygu ve şuurunda kaynaştırmaya gayret etmektir, diye ifade edilebilir. Yani “sen” olmak, özün gibi olmak, öz değerlerini koruyup yaşatmak ve yükseltmek, dış tehditlere karşı bir ve dirençli olmaktır. Türkiye Cumhuriyetinin kurucusu Gazi Mustafa Kemal Atatürk bizatihi tarihimizin gördüğü en büyük Türk Milliyetçisidir. Emperyalizme karşı sömürülen ve ezilen milletlerin mücadele bayrağını ilk kaldıran ve zafere ulaştıran büyük lider olarak dünya tarihinin yazdığı ve kabul ettiği ulu önder milli mücadeleyi Türk Milliyetçiliği üzerine temellendirmiş, Türkiye Cumhuriyetini de bu ideoloji üzerine kurmuştur. Kısaca milliyetçilik, yok olmak istemeyen, var olmak, yükselmek ve yücelmek isteyen milletlerin, vazgeçilmez ideolojisidir.   Milliyet hissi ile milliyetçilik şuurunun her ne sebep ve suretle olursa olsun tahribi ise bir millete yapılabilecek en büyük düşmanlık ve kötülüktür. Bizler geçmişte bu tehlikeyi Fetö’nün Ak Partiyi kandırdığı ve ülkeyi arka planda yönettiği çözüm süreci denilen ama esasında çözülüş ve ihanet dönemi olan o karanlık dönemde hep beraber gördük. Milli değer ve şuura karşı planlı saldırı olan TC’lerin devlet kurumlarından kaldırılması, andımızın yasaklanması, milli bayramların kutlanılmasının bırakılması, düzmece delillerle yürütülen Ergenekon ve Balyoz davaları ile ordunun itibarsızlaştırılması, Türk’üm demenin neredeyse yasaklanması özünde emperyalist Amerika’nın Fetö piyonu ile Türkiye’yi işgal etme projesinin ilk aşamasıydı. Demek ki milliyetçi şuur, emperyalizmin hiç sevmediği ve ilk yok etmek istediği duygu ve ideolojidir.   Milliyetçilik bağımsızlığın ve ilerlemenin, emperyalist saldırı ve tuzaklara karşı direnişin bayrağıdır. Milliyetçilik kavramını şeytani bir ideoloji olan ırkçılık ile karıştırmamak gerekir. Milliyetçilik ırka değil, ortak yaşam alanındaki herkesin ortak değer ve maneviyatlarının birlikteliğine dayalı bir duygudur. Bugün Türkiye’de Türk, Kürt, Çerkez kim olursa olsun bayrağı ve ülkesi için aşkla mücadele etmektedirler. Irkçılık kavramını inşallah ileride başka bir yazıda değerlendireceğiz.   Bülent Demirbaş